Het gedicht van aerial over risico’s nemen dat Jeany op haar uitvaart liet voorlezen. Door te lachen loop je het risico een dwaas te lijken. Door te huilen loop je het risico sentimenteel te lijken. Door een ander te helpen loop je het risico betrokken te raken. Door je gevoelens te tonen loop je het […]

Ik ga slapen, ik ben moe, ‘k sluit mijn beide oogjes toe, Heere houdt ook deze nacht, over mij getrouw de wacht. Adios amigos  

Na een fantastische mooie dag, word ik weer teruggegooid in de realiteit. Vandaag heb ik het laatste gesprek. Het is 16:00uur, de bel gaat. De SCEN-arts komt binnen en gaat naast me zitten, Kristel zit in de vensterbank. Het is een zakelijke maar vriendelijke man. Na kort geklets wordt Kristel vriendelijke verzocht even weg te

De laatste finishing touch wordt aangebracht. Mijn lippenstift gaat erop en het is zover. Mijn boekpresentatie! Mijn rolstoel wordt naar binnen gerold en wow, wat overweldigend! Bijna 90 mensen zitten in de zaal. Of ja, zitten.. Er is een staande ovatie. Onder luid applaus word ik als een bekendheid naar mijn plekje gebracht en ondertussen

“Ik ben steeds vermoeider, de ziekte in mijn lichaam haalt me in”. De keiharde realiteit. Maar ook mijn antwoord op de vraag van de artsen hoe het gaat. “Mijn lichaam is eraan toe”. De artsen knikken beamend en zijn het hier mee eens. Gelukkig. Ik hoef minder mijn best te doen. Ik hoor dat er

Mijn telefoon gaat over. Het is Alyssa. Ik neem op en daar is íe. Vol in beeld. Mijn boek. Hij is klaar! Ik kan niet wachten om het vast te houden. Maar ik hoor dat ik wel zal “moeten” want Alyssa is er pas weer over 4 dagen. Shit. Maar het is niet anders. Ik

De ironie van doodgaan. Ergens denk je, dit zal het wel zijn. Veel meer ellende kan er toch niet komen? Een keer is het toch wel goed? Maar nee. De horror… tandpijn. Ik heb last van een gaatje. Echt? Moet ik, met alles wat er al speelt, ook nog even naar de tandarts? Nog een

Jeany bewijst het maar weer even. Tegen de verwachting in van velen, ga ik nog een dansje doen. Een feestje meepakken. Het volksfeest. Ik geniet, maar daarnaast is er ook wel even ruimte voor emotie. Het nummer Dancing Queen van Abba wordt gedraaid. Normaal zou ik gaan dansen, maar nu even niet. Dancing Queen, only

Naar een specifieke kring heb ik heb er een appje uit laten doen. Een appje met de mededeling dat diegene nog twee weken “de kans” heeft om mij te zien. Augustus is zwaar geweest. Het stond veel in het teken van afscheid nemen. Er waren mooie, maar ook lastige momenten. Het is zwaar om van

Het hakt erin. Afscheid nemen. Mijn energie begint op te raken. Daarom ben ik begonnen met het maken van een planning. Afscheid plannen.. Een overzicht waarin staat wie ik wanneer nog ga zien, voor de laatste keer. Ik wil het vooruit schuiven maar dat kan niet. Het is een wisselwerking van emoties doordat het einde