Het hakt erin. Afscheid nemen. Mijn energie begint op te raken. Daarom ben ik begonnen met het maken van een planning. Afscheid plannen.. Een overzicht waarin staat wie ik wanneer nog ga zien, voor de laatste keer. Ik wil het vooruit schuiven maar dat kan niet. Het is een wisselwerking van emoties doordat het einde nadert. Ik wil het niet, ik wil geen afscheid nemen. Maar.. ik ben moe, op. En op die compleet vermoeide momenten, kan ik soms niet wachten tot het zover is. Want het is zwaar. Het afscheid nemen gaat je niet in de koude kleren zitten. Dit doe je niet zo 1, 2, 3.
Sommige mensen die me graag nog willen zien heb ik moeten zeggen dat het niet meer kan. Er is tijd te kort. Er zijn zoveel mensen die belangrijk voor me zijn. Dit doet niet af aan de persoon die niet meer kan komen, maar ik moet keuzes maken. Veel eerder beginnen met afscheid nemen had ik ook niet getrokken. Maar dagelijks afscheid nemen is te veel. Er moet een wisselwerking zijn tussen afscheidsmomenten en leuke momenten. Anders is het niet te doen.